Vorige week kwam de SWOV er nog mee in de media: 2% van de jongeren rijdt tijdens stapavonden onder invloed van alcohol. Jongeren vertonen op allerlei manieren risicogedrag; dit is geen nieuws (Socrates schreef er 2.500 jaar geleden al over) maar toch krijgt het vaak de aandacht. De onderliggende drivers voor risicogedrag zijn inmiddels wel bij iedereen bekend: de gemiddelde 15-jarige puber vindt het leuk om te experimenteren, is gevoelig voor groepsdruk en ziet nergens gevaar. En dit heeft weer alles te maken met de hersenontwikkeling die plaatsvindt tussen de 12 en 24 jaar.
Ik was eerlijk gezegd wel blij met deze onderzoeksresultaten van de SWOV, want er stond ook dat het percentage dat dronken achter het stuur kruipt, in de afgelopen 15 jaar is gedaald. Mag ik zo vrij zijn om aan te nemen dat de hersenevolutie van de Nederlandse jongere de laatste 15 jaar niet veel is veranderd? Dan doen we blijkbaar iets goed!
TeamAlert zet zich al ruim 15 jaar (….) in voor de verkeersveiligheid van jongeren. En waar er regelmatig over jongeren gesproken wordt, gaan wij het liefst met hen in gesprek. Waar zij zich bevinden, van praktijkscholen tot ROC’s en van festivals tot bioscopen, daar mag je ons ook verwachten. Vanuit onze peer to peer aanpak spreekt het voor zich dat onze projecten en campagnes zijn ontwikkeld vanuit de belevingswereld en interesses van de doelgroep zelf. Zo inspireren en activeren we hen. En aangezien een 12-jarige die voor het eerst naar de middelbare school gaat niet te vergelijken is met een rechtenstudent in Leiden, hebben wij het ook nooit over dé jongere. Wat ik naast aansprekende projecten echter minstens zo belangrijk vind, is welk effect we sorteren in termen van kennis, houding en gedrag. We combineren onze praktijkkennis daarom met de wetenschappelijke inzichten rondom gedragsverandering, wat resulteert in effectieve interventies.
Om in te gaan op de vraag van Felix Cohen, van wie ik het stokje mocht overnemen, hoe brengen we succesvolle samenwerking met scholen in het VO tot stand? Aansprekende projecten met effect zijn key, want scholen gaat het erom of de leerlingen iets leuk vinden en of ze er iets van leren. Naast het feit natuurlijk dat de school en de docent compleet ontzorgd worden door ons tijdens de projecten. Komende uit een onderwijzersfamilie mag ik wel zeggen dat het voor de docenten af en toe best fijn is als je klas met stuiterende pubers even een paar uurtjes wordt overgenomen. Het is overigens een hele terechte vraag van Felix, want heb je een goede samenwerking met scholen – als tussenkanaal richting jongeren - dan ben je al op de helft.
Op school staat de leerling centraal. Datzelfde adagium geldt voor TeamAlert. En misschien is het wel vloeken in de kerk met nog maar 2 weken te gaan voor het NVCC, maar ik geloof dat TeamAlert succesvol is, niet omdat we het een en ander van verkeersveiligheid weten, maar vooral omdat we onze doelgroep begrijpen. Ik word gesterkt in deze gedachte nu we de laatste tijd ook af en toe buiten onze gebaande (verkeers)paden treden en interventies ontwikkelen en uitvoeren rond thema’s als gezonde leefstijl of slim met geldzaken. Met voorzichtige tred bewandelen we deze nieuwe routes. We ontdekken dat, zonder inhoudelijk expert te zijn op deze nieuwe terreinen, we niettemin meerwaarde realiseren vanuit onze expertises jongerencommunicatie en gedragsverandering. Een integrale aanpak over maatschappelijke thema’s is wellicht een leuke gedachte om even op te kauwen in de resterende twee weken voor het NVVC?
Voor de eindsprint geef ik graag het stokje over aan Marjolijn Sonnema, directeur Wegen en Verkeersveiligheid van I&M, een belangrijke partner voor ons. Misschien wel de vraag die bij iedereen op de lippen brandt: hoe deden ‘we’ het in 2015? Gaan we de doelstellingen van 2020 halen of is er reden om samen extra gas te geven?
