Van de grote hoogte uit het vliegtuig waar Peter in zat, daal ik even af naar de begane grond. Want dat is toch waar het allemaal gebeurt. En om de figuurlijke stap nog groter te maken, neem ik u mee in de wereld van de voetganger. Als fervent wandelaar bedien ik me nogal eens van deze tamelijk basale vorm van transport. Hoewel de verplaatsingssnelheid misschien niet zo groot is, is de beleving meestal heel erg intensief. Je ziet, hoort en ruikt de omgeving. Geweldig!
Het mooie is dat we allemaal voetganger zijn. Al is het maar om van de voordeur naar het geopende autoportier te lopen. In de stad is lopen een van de meest effectieve manieren om je te verplaatsen. Neemt geen overbodige ruimte in, is gezond, goedkoop en in combinatie met OV of auto voor de langere afstand, vormt lopen een uitstekende verplaatsingsketen. Mens, wat wil je nog meer.
Ook de fiets schaart zich in het rijtje van vervoerswijzen die zowel recreatief als utilitair een dominante rol spelen. Fietsen zijn in de stad niet als vervoermiddel weg te denken en in de komende jaren zal de rol van de fiets alleen nog maar toenemen. Innovaties in (elektrische) aandrijving en vormgeving leiden tot allerlei leuke en mooie voertuigen die bijdragen aan een bereikbare en tegelijk leefbare stad.
Maar die ontwikkeling kent ook een keerzijde. Van de verkeersgewonden die nu worden geregistreerd is meer dan de helft fietser. En dat is niet helemaal verwonderlijk. Wel eens gekeken naar de fietspaden in de stad? Daar is het soms drukker dan op een regenachtige maandagmorgen op de snelweg. Snel, langzaam, smal, breed, licht en zwaar, alles krioelt er door elkaar. Met als gevolg dat fietsers hun weg ook op andere manieren zoeken. Op de rijbaan en het trottoir. Met overlast en irritatie van andere weggebruikers tot gevolg.
Dat kan beter en moet dus anders. Met die motivatie heeft de ANWB een aantal dingen gestart die het verkeer in de binnenstad aantrekkelijker, beter en veiliger te maken. CycleRAP bijvoorbeeld. Een methode om de veiligheid van fietsinfrastructuur in beeld te brengen en te beoordelen. Voortbordurend op de kennis en ervaring opgedaan met de internationaal erkende EuroRAP en iRAP assessmentprogramma’s die tot op heden toch vooral op de veiligheid voor bestuurders van motorvoertuigen waren gericht. De uitbreiding van de methodiek naar fietsinfra past bij Nederland en bij de ANWB die als sinds de oprichting als wielrijdersbond de fiets nog steeds een warm hart toedraagt. We ontwikkelen deze methode overigens in nauwe samenwerking met SWOV en de gemeente Amsterdam. Hoe mooi is dat; gelijk beginnen in de fietshoofdstad van de wereld!
Maar we doen meer. In het afgelopen jaar hebben we het initiatief genomen om een studie te laten verrichten op welke manier je de wegen en routes in de stad nog beter kan laten aansluiten op het veranderende aanbod van mobiliteitsmiddelen. De studie waarin we samenwerkten met vooraanstaande deskundigen heeft geleid tot een innovatieve ontwerpaanpak. Deze biedt veel kansen om verschillende vervoerswijzen op een verantwoorde manier hun weg te laten vinden in de stad. Het resultaat daarvan zullen we binnenkort publiceren.
De ANWB doet natuurlijk nog veel meer om de verkeersveiligheid te verbeteren. Opleidingen, trainingen, adviezen, producten en beïnvloeding; we doen het allemaal. Omdat onze leden dat belangrijk vinden. Zo belangrijk dat we verkeersveiligheid met hoofdletters schrijven in de organisatie. En ja, het bereiken van een nog verkeersveiliger Nederland is een enorme uitdaging. We doen het weliswaar goed in Nederland, maar 570 doden en ruim 20.000 verkeersgewonden zijn er nog steeds veel teveel! Die uitdaging kan geen enkele organisatie alleen aan. Daarom moeten we samenwerken en niet wijzen naar andere organisaties of overheden. Sámen de schouders eronder. Om die reden organiseerde de ANWB in september een verkeersveiligheidsdiner waaraan veel verschillende partijen deelnamen. Partijen die samen het verschil kunnen maken als we alle inspanningen op een slimme manier bij elkaar optellen. Naar aanleiding van het diner zijn er een aantal themagroepen in actie gekomen. Het kan bijna niet anders dan dat daar mooie resultaten uit komen. Ik kijk daarom met spanning naar uit naar september 2016 als we het volgende verkeersveiligheidsdiner organiseren.
Het estafettestokje voor dit blog geef ik graag door aan Maurice Geraets van NXP. Verrast? Dat is ook de bedoeling. Want er zijn nog veel partijen die we nog niet allemaal kennen, maar die wel kunnen bijdragen aan een verkeersveiliger Nederland. Ik ben benieuwd op welke manier technologie kan bijdragen aan de veiligheid van fietsers en voetgangers.
